Afgelopen weekend reden wij onze laatste race van dit seizoen op het Barcelona-Catalunya circuit in Spanje. Een nieuwe baan met een nieuwe uitdaging. Ook onze Camaro maakte haar eerste meters op het asfalt van dit circuit. Het was een weekend vol adrenaline, emoties en enthousiasme vanwege het eindresultaat! Tijdens de laatste race van dit seizoen hebben we onze tegenstanders, het publiek én onszelf bewezen dat we trots mogen zijn op onze prestaties en ons team!
EEN GOED BEGIN IS HET HALVE WERK
Omdat we voor het eerst richting Barcelona vlogen voor een race was het extra prettig dat we donderdag gebruik konden maken van extra testtijd. Hierdoor konden Jop en ik beide extra meters maken op het voor ons nieuwe circuit. Ik merkte direct dat de auto en het circuit soepel met elkaar omgingen. De Camaro is behoorlijk van formaat en dat zorgt nog wel eens voor een uitdaging, maar niet op het Catalunya circuit!

Tijdens de vrije trainingen op donderdag en vrijdag werd snel duidelijk dat we konden knallen dit weekend. De training op donderdag resulteerde in de snelste raceronde en gedurende de vrijdagtraining werden we derde en vijfde. Het ging erom spannen! Voor het weekend stonden we 5e in het kampioenschap. Nummer 1 en 2 stonden los en met 4 andere teams moesten we knokken voor die felbegeerde 3e plek. Daarin waren Jop en ik in het nadeel aangezien de rest wél de nodige ervaring had op dit circuit.
EEN PITTIGE KWALIFICATIE
Pole position. Ik voelde aan alles dat het mogelijk was. De set up, het circuit, de Camaro. Alle factoren leken gunstig te zijn voor een kwalitatieve kwalificatie! Wat het echter lastig maakte waren de vele crashes. In combinatie met een line-up van 42 andere coureurs lukte het helaas niet om pole position te pakken, maar de tweede plek leek nog in zicht. Uiteindelijk Jop pakte tijdens de kwalificatie de 10e plek, ik zelf kon maar één rondje echt een goede tijd neer zetten wat resulteerde in plek 5 op de grid.

RACE #1
Jop startte de eerste race en merkte, net als ik later, dat de eerste paar rondjes wat aan de lastige kant waren voor onze Camaro. Vanwege de volle tank ligt er op zo’n moment meer gewicht achterin de auto wat de cornering wat moeilijker maakt op zo’n moment. De overige coureurs pushte flink wat uiteindelijk zorgde voor een contactmoment met een andere auto waardoor Jop rond getikt werd en achterstevoren op de baan terecht kwam. Van plaats 10 waren we inmiddels teruggezakt naar plek 22. Toen was het tijd, voor een undercut.
Dat werd de oplossing! Maar het was een risicovolle oplossing. Één safetycar zou de pret al kunnen bederven. Gelukkig pakte het goed uit en kon ik flink tempo maken. Na de pitstoppen kwamen we op plek 14 uit. Dat betekende dat we 8 (!) auto’s hebben ingehaald tijdens de pitstop fase. Tijd om te vlammen want de snelheid zat er goed in! Ik bleef pushen en haalde de ene naar de andere auto in. Uiteindelijk resulteerde dat in een 5e plek algemeen en 4e plek in de Silver Cup. Zeventien auto’s ingehaald. Hoppa! Het was voor mij een van de beste races die ik heb gereden en dat is heerlijk in zo’n laatste raceweekend.

RACE #2
De tweede race van het weekend begon met een verrassing. Een van de 3 concurrenten met wie we streden om de derde plek won namelijk de eerste race. Hierdoor stonden ze nog maar één puntje achter ons. Vlak voor de tweede race bleek echter dat zij een penalty hadden ontvangen voor de eerste race waardoor wij ineens als 3e waren geëindigd! Hierdoor wisten we direct: Als we voor onze concurrenten weten te blijven pakken we sowieso brons in het kampioenschap. Geloof mij, dat zorgde voor de juiste motivatie!
Wat betreft de start had ik iets goed te maken na de Nürburgring. Als vijfde op de grid kwam ik lekker los en haalde ik direct mijn voorganger in. Wel merkte ik ook dat de Camaro met een volle tank iets meer moeite had met het circuit. Het mooie is dat tijdens zo’n race de auto je ‘tegemoet’ rijdt. Hoe meer je rijdt, hoe beter hij wordt. Ik moest daarbij vooral zorgen dat ik niet werd ingehaald. Dat lukte! Ook Jop reed een goede race en dat resulteerde uiteindelijk in een 2e plek in de Silver Cup en derde plek algemeen.

TERUGBLIKKEN OP HET SEIZOEN
Waar we vorig jaar onze derde plek door de neus geboord kregen is het dit seizoen wél gelukt om als rijder en als team op het kampioenschapspodium te staan en dat voelt heerlijk!! Vooral omdat we de derde plek dit jaar wél gewonnen hebben van dezelfde concurrent. Waar vorig jaar maar 8 coureurs meereden in de Silver Cup waren dat er dit jaar minstens 18. Al met al mogen we dus zéér tevreden zijn met het afgelopen seizoen.
Het is echter ook jammer dat we geen race hebben gewonnen. Dat was een van mijn doelen voor dit jaar en dat zal ik door moeten schuiven naar volgend seizoen. Ik heb wel weer enorm veel bijgeleerd dit jaar. Als mens, als totale rijder, in het omgaan met de auto, de set op en alle engineers. Ik wil dan ook iedereen bedanken die dit seizoen mogelijk heeft gemaakt!! En zoals we allemaal weten in de racerij. Ik heb nog géén idee wat volgend seizoen gaat brengen. Maar dat het naar meer is gaan smaken, dát is wat zeker is.
